Τελικά ποια είναι η καθημερινότητα με τα παιδιά μας; Πώς περνάει η κάθε ημέρα και τι μένει πραγματικά στο τέλος της; Είμαστε οι επόπτες της συμπεριφοράς, της τάξης και της πειθαρχίας στο σπίτι ή φροντίζουμε να διασκεδάζουμε πραγματικά τον χρόνο που έχουμε με τα παιδιά μας;
Πόσες φόρες χανόμαστε στους τρελούς ρυθμούς της καθημερινής ρουτίνας και χάνουμε, έτσι, την κάθε πολύτιμη στιγμή με τα παιδιά μας; Καταλήγουμε να κάνουμε διαρκώς παρατηρήσεις, διορθώσεις, απειλές προκειμένου να «μάθουν» τα παιδιά να συμπεριφέρονται σωστά, να μας σέβονται, να, να, να… σαν να προσπαθούμε να τους διδάξουμε να ζουν σαν ενήλικες από τώρα.
Ας πάρουμε λίγη απόσταση, για διάστημα μίας εβδομάδας, να παρατηρήσουμε και να υπολογίσουμε πόσο χρόνο και ενέργεια αφιερώνουμε την ημέρα στο να διορθώνουμε τα παιδιά μας, να τα καθοδηγούμε, να τους ζητάμε να εφαρμόσουν όλα όσα θεωρούμε σωστά. Και την Κυριακή της ίδιας εβδομάδας μπορούμε να κάνουμε ένα διάλειμμα από όλον αυτόν τον διαρκή αγώνα για «τάξη» και «καλή συμπεριφορά» ακολουθώντας τα παιδιά στο πώς ζουν την ημέρα τους. Ίσως, εκείνη την ελεύθερη μέρα γίνουν εντελώς αβίαστα και ουσιαστικά όλα όσα πασχίζαμε τις προηγούμενες ημέρες.
Κάθε βράδυ μπορούμε να αναστοχαστούμε στα συναισθήματα, τις σκέψεις και την γεύση που μας άφησε η κάθε ημέρα ξεχωριστά… Μετά από αυτήν την εβδομάδα παρατήρησης και πειραματισμού, μπορούμε να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε τι γονείς θέλουμε να είμαστε, πώς θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, τί αξίες τους μεταδίδουμε μέσα από τα λεγόμενα και τις πράξεις μας…
Μήπως υπάρχει κάτι να μάθουμε από την ανεμελιά και την απλότητα των παιδιών; Μήπως να αφήναμε λίγο τους εαυτούς μας ελεύθερους για να μεγαλώνουμε μαζί και όχι παράλληλα με αυτά, ανακαλύπτοντας μαζί τους το ξεχασμένο παιδί μέσα μας;
Νίκη Λιώτη, Ψυχολόγος, Συστημική - Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πληκτρολογείστε το σχόλιό σας...