Ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις την πραγματικότητά σου, υλοποιεί τον κόσμο σου

Γράφουν οι: Έλενα Έρα και Νίκος Πνευματικός

Ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις την πραγματικότητά σου, υλοποιεί τον κόσμο σου. Αν βλέπεις μια ζωή περιορισμένη μέσα στον φόβο, αν πιστεύεις πως δεν έχεις τα ταλέντα να δημιουργήσεις, αν νιώθεις πως οι άλλοι φταίνε ή οι συνθήκες που δεν μπορείς να έχεις αυτά που θες, κοίταξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις την ζωή σου… Υλοποιείς ακριβώς αυτό που θες να δεις. Να θυμάσαι πως η ανθρώπινη αντίληψη είναι μια μεγάλη πλάνη.

Ο γονιός αποδέχεται το παιδί του όταν αποδέχεται τον εαυτό του

Γράφει ο Νεκτάριος Κοσμάς

Είναι αλήθεια πως η ιδιότητα του γονέα δεν είναι κάτι που διδάσκεται σε κάποιο σχολείο ούτε και μπορεί κανείς να κάνει πρόβες για αυτήν. Απλώς έρχεται η στιγμή που πρέπει να αναλάβει αυτού του είδους την ‘αποστολή’ και να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Στην αποστολή αυτή ο κάθε ένας και η καθεμία, συνήθως, φέρουν μαζί τους δυο χαρακτηριστικά: πρώτα απ’ όλα το ένστικτο φροντίδας για τα παιδιά τους και επίσης τις μεθόδους και τα παραδείγματα των δικών τους γονέων. Πολύ εύκολα, λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι το μοντέλο που έρχεται στην επιφάνεια είναι ένας συνδυασμός των δυο αυτών χαρακτηριστικών, τα οποία βέβαια πολλές φορές μπορούν να αποτελέσουν τόσο αίτια εσωτερικής πάλης όσο και κίνητρο προόδου και εξέλιξης.

Να γιατί καθυστερεί να υλοποιηθεί η επιθυμία σου

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σμιξιώτης

Υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια στη φράση «τα καλύτερα έρχονται όταν δε το περιμένεις», βέβαια σχεδόν τα πάντα, είτε καλά είτε κακά, μοιάζουν να έρχονται όταν δε τα περιμένεις αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.

Ο χρόνος της αναμονής για την υλοποίηση μιας επιθυμίας είναι σχετικός. Φυσικά, αν δεχθούμε ότι δεν υπάρχει χρόνος, τότε όλα είναι απλά μια αίσθηση, μια κατάσταση του νου. Ωστόσο στο κείμενο αυτό θα γίνουμε λιγάκι πραγματιστές και θα προσεγγίσουμε το ζήτημα απ’ την οπτική της καθημερινής ζωής όπως την έχουμε ρυθμίσει ημερολογιακά.

Το παιδί χρειάζεται τα γράμματα όσο χρειάζεται και το παιχνίδι στη φύση…

Γράφει ο Γιάννης Αραχωβίτης

Φαίνεται, και μάλλον έτσι είναι ότι τα σημερινά παιδιά είναι πιο έξυπνα από αυτά των παλαιοτέρων γενεών. Και η εξήγηση είναι μάλλον η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η συσσωρευμένη και εύκολη πρόσβαση σε τόνους πληροφοριών και η έκθεση σε περισσότερα ερεθίσματα.

Αλλά όταν η εκπαίδευση εστιάζεται περισσότερο σε ακαδημαϊκά θέματα και όχι σε πρακτικά και καθημερινά, τότε ο άνθρωπος “χτίζεται” περίεργα και εξελίσσεται εντελώς μονόπλευρα. Τι να το κάνω να ξέρω την τετραγωνική ρίζα του 538 αν δεν μπορώ να δέσω τα κορδόνια μου;

Paulo Coelho: Ό,τι τελείωσε, άστο να φύγει.

Πάντα πρέπει να ξέρουμε πότε κάποιο στάδιο φτάνει στο τέλος του. Αν επιμείνουμε να παραμείνουμε εκεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, θα χάσουμε τη χαρά και το νόημα των άλλων σταδίων, τα οποία πρέπει να ζήσουμε.

Να κλείνουμε κύκλους, πόρτες, να γυρίζουμε σελίδα, να ολοκληρώνουμε κεφάλαια – δεν έχει σημασία πώς το λέμε, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήνουμε στο παρελθόν τις στιγμές της ζωής μας που πέρασαν.