Μένοντας στη ροή

Στη ζωή, πολλοί δρόμοι παρουσιάζονται μπροστά μας ˙ κάποιοι είναι ακατάλληλοι για εμάς, κάποιοι είναι ιδανικοί και άλλοι θα μπορούσαν να δοκιμαστούν για να μάς προσφέρουν καινούριες εμπειρίες και πολύτιμα μαθήματα.

Αυτό που συμβαίνει συνήθως, είναι να μάς φαίνεται κάποιος δρόμος ιδανικός, αλλά εν τέλει να αποδεικνύεται ότι δεν ήταν τελικά ο κατάλληλος για εμάς, έχοντας σπαταλήσει πολύτιμη ενέργεια, διάθεση και όρεξη. Επιμένουμε, «χτυπάμε», βρίσκουμε «τοίχο» και τα εμπόδια που συναντάμε, είναι τόσα πολλά που μάς αποτρέπουν από το να συνεχίσουμε την πορεία μας σε αυτόν τον δρόμο. Η ζωή η ίδια, δηλαδή, μάς δείχνει ότι δεν είναι αυτός ο δρόμος που θα μάς φέρει πιο κοντά στην αφθονία και την ευτυχία. Παρόλα αυτά, μπορούμε να διερευνήσουμε πολλές και διαφορετικές πτυχές του εαυτού μας σε αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις λαμβάνοντας χρήσιμα μαθήματα και ανατροφοδότηση.

Αν προσέξουμε το νερό που κυλάει στο ποτάμι, θα παρατηρήσουμε πως, όποτε βρίσκει κάποια πέτρα, κάποιο κούτσουρο ή οτιδήποτε παρεμποδίζει την πορεία του, θα βρει τρόπο να ελιχθεί, αλλάζοντας σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τον «δρόμο» που ακολουθεί. Θα περάσει πάνω από τις πέτρες, θα κυλήσει κάτω από τα κούτσουρα, θα αποφύγει τα μεγάλα εμπόδια «στρίβοντας» δεξιά ή αριστερά. Το νερό, δηλαδή, δεν «επιμένει» χτυπώντας ξανά και ξανά στην ίδια πέτρα, αλλά παραμένει στη ροή του, διαφοροποιώντας κάθε φορά το μονοπάτι, αυτό που είναι πιο λειτουργικό και του προσφέρει την μεγαλύτερη ομαλότητα και αρμονία στο δρόμο του. Όποια πορεία κι αν διαλέξει, θα συναντήσει εμπόδια. Στα πιο μικρά και προσπελάσιμα, κάνει ευέλικτες κινήσεις και στα μεγαλύτερα και απροσπέλαστα που το αποτρέπουν από το να φτάσει στον προορισμό του, διαφοροποιεί την πορεία του.

Σαν το νερό στο ποτάμι θα μπορούσαμε  κι εμείς να λειτουργούμε στη ζωή μας ˙ να είμαστε ευέλικτοι και να μην «κολλάμε» σε εμπόδια απροσπέλαστα, αλλά σαν τη δυναμική του νερού να δημιουργούμε νέους δρόμους, νέες διαδρομές και να μαθαίνουμε από τα εμπόδια που εμφανίζονται μπροστά μας. Μπορεί τη δεδομένη χρονική στιγμή να μην είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε ένα εμπόδιο, μια δύσκολη κατάσταση, αλλά με υπομονή, αυτογνωσία και επιμονή σε συνδυασμό με τα κατάλληλα προσωπικά εφόδια και ικανότητες να μπορούμε να την ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε την πορεία μας.

Γι’ αυτό είναι και σημαντικό να μην κοιτάμε το δέντρο χάνοντας το δάσος, να κολλάμε, δηλαδή, στο ένα πρόβλημα που μας παρουσιάζεται και να ξεχνάμε τον γενικότερο στόχο μας. Ας μείνουμε στη ροή και αυτή θα μάς δείξει τον δρόμο.

Νίκη Λιώτη, Ψυχολόγος

Συστημική – Οικογενειακή Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία