Κάνουμε τα πάντα για να ικανοποιήσουμε τους άλλους, αλλά ξεχνάμε να ικανοποιήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό

 

Μεγαλώνουμε με το πρότυπο του καλού παιδιού, από μικροί μας μαθαίνουν να ικανοποιούμε, τους άλλους, τους μεγάλους και όχι τα θέλω μας. Βρισκόμαστε συνεχώς σε μία σύγκριση με τους άλλους, τα καλά παιδιά, τους καλούς μαθητές, με αυτούς που πάντα θα είναι καλύτεροι από εμάς σε κάτι. Μας μαθαίνουν να ανταγωνιζόμαστε, να είμαστε καλύτεροι από τα άλλα παιδιά και όταν δεν το καταφέρνουμε γινόμαστε απευθείας οι χειρότεροι στα μάτια τους. Δεν εκτιμούν την προσπάθεια μας, ούτε αυτό στο οποίο είμαστε πραγματικά καλοί, δεν μας συγχαίρουν από την στιγμή που δεν είμαστε οι καλύτεροι εκεί που θέλουν αυτοί.

Συνήθως οι μεγάλοι δεν βλέπουν αυτό στο οποίο είμαστε καλοί για να μας βοηθήσουν να εξελιχθούμε, εστιάζουν σε αυτό που είμαστε χειρότεροι και μας υποβαθμίζουν. Ξεχνούν πως τα παιδιά είναι ευαίσθητα και έχουν συναισθήματα, πως ό, τι λένε καταγράφεται στην ψυχή τους και με αυτό διαμορφώνεται η προσωπικότητα τους. Για παράδειγμα όταν λες σε ένα παιδί ότι είναι ανόητο ή άχρηστο, αυτό θα πιστέψει, με αυτό θα πορευτεί στην ζωή του. Μπορεί εσύ μεγάλε να το λες γιατί έχεις αγανακτήσει μαζί του και θες να το δεις να αλλάζει, αλλά τον οδηγείς σε λάθος δρόμο. Τα παιδιά έχουν την τάση να αντιδρούν όταν ακούνε άσχημα λόγια, να κρατάνε άμυνα και να συνεχίζουν απτόητα αυτό που εσύ σιχαίνεσαι.

Ενώ αν τα ενθαρρύνεις, σταθείς δίπλα τους και τα βοηθήσεις να γίνονται κάθε μέρα καλύτερα όχι από τα άλλα παιδιά αλλά από τον εαυτό τους, τότε πραγματικά θα εξελιχθούν και θα πετύχουν. Εστίασε σε αυτά που θέλει η ψυχή τους, βοήθησε τα να γίνουν καλύτερα εκεί που αυτά θέλουν, να εξελιχθούν κι ας είναι διαφορετικά από τα άλλα παιδιά. Μην ξεχνάς πως κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, πως έρχεται σε αυτό τον κόσμο με ένα σκοπό και τα ταλέντα του θα είναι διαφορετικά από τους άλλους. Τα παιδιά θέλουν την στήριξη σου, να νιώσουν ότι είσαι περήφανος, ότι τα αγαπάς ακόμη και αν σε κάτι δεν είναι καλύτερα από κάποιον άλλον, το έχουν περισσότερη ανάγκη από το οτιδήποτε.

Όταν συγκρίνουμε ένα παιδί με κάποιο άλλο, δεν το βοηθάμε να γίνει καλύτερο, αντίθετα το κάνουμε να νιώθει μη αποδεκτό και αυτό το οδηγεί σε χειρότερες συμπεριφορές. Ο προορισμός κάθε ζωντανού οργανισμού που έρχεται στην γη είναι μοναδικός και έχει την δική του αξία, είναι άξιος για αυτό που είναι και δεν αξίζει να συγκριθεί με κανέναν. Η προσωπική αξία του καθενός μας χάνεται μέσω της σύγκρισης επειδή προσπαθούμε να μοιάσουμε σε αυτόν που είναι καλύτερος από εμάς. Αυτό όμως είναι μεγάλο λάθος γιατί έτσι οδηγούμαστε σε μονοπάτια που δεν μας ανήκουν, σε προορισμούς που δεν είναι για εμάς, παρασυρόμαστε από την σύγκριση με τους άλλους και ξεχνάμε αυτά για τα οποία έχουμε γεννηθεί.

Προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τους άλλους, να πορευτούμε με το πρότυπο του καλού παιδιού με το οποίο μεγαλώσαμε. Με το πέρασμα του χρόνου χάνουμε την ταυτότητα μας γιατί μαθαίνουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Η μόνη σύγκριση που έχει αξία είναι αυτή με τον χθεσινό μας εαυτό, δηλαδή να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι κάθε μέρα, για να φτάσουμε τον στόχο μας, να κατακτήσουμε αυτό για το οποίο είμαστε προορισμένοι.

Κάνουμε τα πάντα για να ικανοποιήσουμε τους άλλους και ιδιαίτερα τους μεγαλύτερους αλλά ξεχνάμε να ικανοποιήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Είμαστε καλοί για όλους και κακοί για εμάς και έτσι οι άλλοι μας εκμεταλλεύονται, ξεχνούν πως είμαστε άνθρωποι με ανάγκες και όχι δεδομένα στη ζωή τους, πως έχουμε την ανάγκη να μας αγαπάνε. Τους αφήνουμε όμως να μας εκμεταλλεύονται, φοβόμαστε να απαρνηθούμε το πρότυπο μας, να αρχίσουμε να αδιαφορούμε για ό, τι δεν μας κάνει καλό. Έχουμε και εμείς ανάγκες, μα πάνω από όλα έχουμε αξιοπρέπεια, την οποία οφείλουμε να διατηρήσουμε κι ας μερικοί την μεταφράζουν σαν εγωισμό.

Οφείλουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας, να τον αγαπάμε και να κάνουμε το καλό για αυτόν και όχι μόνο για τους άλλους. Ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι να είμαστε εμείς καλά αν θέλουμε να βοηθήσουμε πραγματικά τους άλλους. Επιτέλους, ας αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους χωρίς τα δεσμά των καλών παιδιών. Ας απελευθερωθούμε από τους φόβους μας και ας ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε, παίρνοντας τα ρίσκα μας, κάνοντας λάθη, φτάνει αυτό να μην εμποδίζει την ελευθερία κάποιου άλλου να ζήσει όπως θέλει, τι πειράζει; Δεν γίνεται να είμαστε σε όλα σωστοί και ας μάθαμε να το αντιμετωπίζουμε ως έγκλημα. Μόνο έτσι θα νιώσουμε ευτυχισμένοι, πλήρης, γεμάτοι χαρά.

Όταν ο άνθρωπος κάνει αυτό για το οποίο είναι γεννημένος σε αυτό τον κόσμο και έχει ανθρώπους δίπλα του που αξίζουν να κάνει τα πάντα για αυτούς τότε είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Ξέρει πως είναι ικανός να ξεπεράσει ό, τι άσχημο θα έρθει στη ζωή του, έχοντας για συνοδοιπόρο τον εαυτό του και τους ανθρώπους του. Για αυτό μεγάλε όταν σε ρωτήσουν τι θέλεις να γίνει το παιδί σου να τους απαντήσεις ό, τι θέλει, εμένα μου αρκεί να είναι ευτυχισμένο και να είσαι έτοιμος να το στηρίξεις…

enallaktikidrasi.com