Και μετά τις Πανελλήνιες, τι;

Οι εξετάσεις τελείωσαν, οι βαθμοί ανακοινώθηκαν και η τελευταία αγωνία της ανακοίνωσης των βάσεων ολοκληρώθηκε. Κάποιοι μαθητές έλαβαν ευχάριστα νέα περνώντας στην σχολή της επιλογής τους, αλλά πολλοί είναι οι μαθητές που, είτε πέρασαν σε κάποια σχολή που δεν θα ήθελαν είτε δεν πέρασαν σε καμία σχολή.

Τα συναισθήματα ποικίλα, οι αντιδράσεις μαθητών και γονέων διαφορετικές… Είναι ένα αποτέλεσμα που δεν είναι πάντα εύκολα διαχειρίσιμο. Όλοι θεωρούμε πως είναι μία εξέταση η οποία καθορίζει το μέλλον των παιδιών… ή μήπως δεν το καθορίζει εντελώς; Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο οπτικής και διαχείρισης της εκάστοτε κατάστασης. Υπάρχουν μαθητές που είναι εξαιρετικοί στα μαθήματα των εξετάσεων, οπότε και το επιθυμητό αποτέλεσμα ήρθε αβίαστα, υπάρχουν μαθητές οι οποίοι είναι μεν αποδοτικοί στα μαθήματα, αλλά για κάποιον λόγο δεν απέδωσαν την κρίσιμη ώρα των εξετάσεων και υπάρχουν και μαθητές που τα καταφέρνουν σε διαφορετικούς τομείς πλην των μαθημάτων (π.χ. είναι πιο καλλιτεχνικά «μυαλά»). Όπως είπε και ο Αϊνστάιν «Ο καθένας είναι μεγαλοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας πως είναι ηλίθιο.»

Έτσι λοιπόν, το να αφήσουμε το αποτέλεσμα των πανελληνίων να καθορίσει την αξία μας και τις ικανότητές μας, θα ήταν το λιγότερο άδικο για εμάς. Είναι απλώς ένας τρόπος για να κυνηγήσουμε τους στόχους μας. Σαφώς υπάρχουν και πολλοί άλλοι, τους οποίους ο καθένας θα ανακαλύψει ατομικά. Δεν είναι μία αποτυχία, είναι απλώς ένα βήμα μέσα στον τεράστιο δρόμο της ζωής που θα διανύσουμε, το οποίο θα μας διδάξει πολύτιμα μαθήματα.

Πολλοί μαθητές μπορεί να επιλέξουν να δώσουν για δεύτερη χρονιά εξετάσεις, άλλοι μπορεί να αποφασίσουν να φύγουν στο εξωτερικό ή να φοιτήσουν σε κάποιο ιδιωτικό σχολείο, μερικοί μπορεί να σκεφτούν να δουλέψουν, να ταξιδέψουν, να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, να χαράξουν μία διαφορετική από την συνηθισμένη πορεία.

Οι επιλογές είναι πολλές και εξαρτώμενες από διαφορετικούς παράγοντες (οικονομικούς, ψυχολογικούς κλπ.). Όλοι οι δρόμοι, όμως, είναι χρήσιμοι και μας οδηγούν σε αυτό το ταξίδι που θα κάνουμε όλοι στην ζωή μας, αργά ή γρήγορα, το ταξίδι της αυτογνωσίας, αυτό που θα μας δείξει τι γεμίζει πραγματικά την καρδιά μας, τι μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους. Εκεί είναι το νόημα, το αληθινό νόημα της ζωής, που δεν διδάσκεται σε κανένα πανεπιστήμιο, το οποίο δεν εγγυάται σε κανέναν φοιτητή ότι θα γίνει επιτυχημένος επαγγελματίας και κατ’ επέκταση επιτυχημένος κι ευτυχισμένος άνθρωπος.

Νίκη Λιώτη, Ψυχολόγος, Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια