Κυριακή 29 Ιουλίου 2018

Περιμένετε στη σειρά… για να ζήσετε;



Γράφει η Έφη Αβραμηλά

Μου αρέσει πολύ να αφήνω το βλέμμα μου να πλανάται και να παρατηρεί τους ανθρώπους. Καταλαβαίνω ότι όλοι μοιάζουμε μεταξύ μας. Το πρωί συνήθως περπατάμε ανέκφραστοι και βιαστικοί, προσπαθώντας να χωρέσουμε όλες μας τις “υποχρεώσεις“ στην μέρα μας.

Είμαι σίγουρη πως όλοι έχουμε στόχους και όνειρα. Είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι τα έχουμε αναβάλλει προς το παρόν γιατί “οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες ακόμα”…

Κάνουμε λες και θα ζήσουμε χίλιες ζωές και μας περισσεύει αυτή εδώ να τη χαραμίσουμε. Μπορεί να περνάμε τη μέρα μας εργαζόμενοι σε μια δουλειά που μόνο βιοποριστικά μας καλύπτει γιατί “και αυτό αρκεί σήμερα” και μετά να ξοδευόμαστε με ανθρώπους, που δεν επικοινωνούμε ουσιαστικά γιατί “έτυχε να τους γνωρίσουμε και κάνουμε παρέα”, καλύπτοντας ο ένας τον κενό χρόνο του άλλου.

Και όταν μένουμε για λίγο μόνοι με τον εαυτό μας, αντί για πληρότητα νιώθουμε μια ανάγκη εκτόνωσης από “την πίεση της ημέρας” και αντί να καταλάβουμε τότε ότι κάτι πάει στραβά με τη ζωή μας, υποκύπτει ο καθένας μας στις κακές του συνήθειες, τρέφοντας έναν σκοτεινό καταπιεσμένο εαυτό του.

Δεν θα ζήσουμε χίλιες ζωές … Ο,ΤΙ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ! Τα όνειρα και οι στόχοι μας δεν χρειάζεται να περιμένουν τις ”κατάλληλες συνθήκες”, οφείλουμε να πλάσουμε εμείς το ιδανικό περιβάλλον και να τα βάλουμε μέσα. Και πραγματικά, αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε.

Γιατί; Είναι υπέροχο η εργασία μας να μας κάνει να αισθανόμαστε εξελίξιμοι, ενεργοί και χρήσιμοι. Να μας αφήνει στο τέλος της ημέρας μια γλυκιά κούραση και την αίσθηση ότι γίναμε καλύτεροι.

Είναι υπέροχο να συγχρωτιζόμαστε με ανθρώπους που κάνουν την ψυχή μας να χαμογελάει. Με ανθρώπους που μας αρέσει να καθρεφτιζόμαστε στα μάτια τους γιατί εκεί θα βρούμε την πιο κολακευτική μας αντανάκλαση. Με ανθρώπους που θα μας έκαναν να θέλουμε να ζήσουμε χίλιες ζωές.

Είναι υπέροχο να νιώθουμε πληρότητα και βαθιά ευτυχία στο τέλος της κάθε μέρας μας. Και πάνω από όλα, αξίζουμε να νιώθουμε όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα. Αξίζουμε να ακολουθούμε τα όνειρά μας και να τα πετυχαίνουμε. Και αν δεν το κάναμε μέχρι τώρα αξίζει να μηδενίσουμε το κοντέρ και να αρχίσουμε από σήμερα!

Και σε αυτούς που θα απορήσουν και θα θεωρήσουν ότι δεν ξέρουμε τι κάνουμε, εμείς θα κλείσουμε το μάτι… Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πληκτρολογείστε το σχόλιό σας...

Βιβλιοθεραπεία: Πώς οι ιστορίες μας στηρίζουν στη διαδρομή προς την επούλωση

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα, όπως άγχος και κατάθλιψη ή πένθος, ορισμένες φορές είναι δύσκολο να ...