Όταν ξεχνάμε τον τρόπο να επιβιώνουμε, μαθαίνουμε τον τρόπο να ζούμε!

Γράφει η Μαρία Μπαλάση

Πόσες φορές δεν αναρωτηθήκαμε όλοι μας αν τελικά εμείς οι ίδιοι ζούμε τη ζωή μας, αν είναι αυτή που ονειρευτήκαμε, αν ζούμε τη ζωή κάποιων άλλων και μήπως τελικά απλά επιβιώνουμε στην ίδια μας τη ζωή. Είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές της ζωής μας ή απλοί κομπάρσοι τελικά; Ζούμε ή επιβιώνουμε;

Η έννοια της ζωής είναι για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός, με διαφορετικά βιώματα, διαφορετική ψυχοσύνθεση και διαφορετικές προσδοκίες. Ο καθένας από μας, θα πρέπει να ορίσει μόνος του πώς αληθινά θέλει να ζήσει και ποιες προτεραιότητες θα βάλει στη ζωή του και θα είναι αυτές που αληθινά θα μπορεί να υποστηρίξει. Η έννοια του ζω… είναι η προσωπική ταυτότητα του κάθε ανθρώπου.

Όταν επιβιώνουμε, τότε παραμερίζουμε τους εαυτούς μας, ξεχνάμε τα όνειρά μας, αμφιταλαντευόμαστε συνεχώς και διαπραγματευόμαστε τα όριά μας, τις αντοχές μας και τις επιθυμίες μας. Η προσωπική μας επιβίωση μέσα στη ζωή έχει να κάνει με το ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε και να διαχειριστούμε όλα όσα έχουμε αποκτήσει και να προσαρμοστούμε σε όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν αναπόφευκτα στην ζωή. Η επιβίωση μας έχει να κάνει με την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας και στην πορεία της ζωής μας.

Πρέπει να γίνει όμως κατανοητό, πως η ζωή δεν είναι πάντα ένας εύκολος δρόμος χωρίς εμπόδια… έχει πολλές αλλαγές, ανακατατάξεις, ματαιώσεις και φυσικά πολλές απώλειες. Μέσα στο δρόμο της ζωής θα δούμε τους εαυτούς μας να αλλάζουν, να πονούν, να νιώθουν θλίψη και απογοήτευση, καθώς τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν συνεχώς. Φαίνεται λοιπόν αρχικά, πως η επιβίωση είναι μέρος της ζωής μας και όχι δύο αντίθετοι όροι.

 

Όταν ξεχνάμε τον τρόπο να επιβιώνουμε και μαθαίνουμε τον τρόπο να ζούμε, μαθαίνουμε τον τρόπο να είμαστε αληθινοί! Μαθαίνουμε ότι η ζωή μας ανήκει με όποιες δυσκολίες και αν έχει και εμείς μόνο έχουμε την ευθύνη για αυτήν. Μαθαίνουμε ότι μπορούμε να είμαστε ευάλωτοι και αδύναμοι και τότε να κάνουμε για λίγο πίσω. Μαθαίνουμε ότι η θλίψη και η απογοήτευση είναι μέρος της ζωής και δεν χρειάζεται να κρυφτούμε από αυτά. Αρχίζουμε να ξεχωρίζουμε πότε ξεπερνάμε τα όριά μας και να τα σεβόμαστε, νιώθουμε ποια είναι τα όνειρά μας και οι προτεραιότητές μας και δίνουμε εκεί όλη μας την ενέργεια και αγάπη. Όταν ζούμε, τότε ακούμε τους ανθρώπους γύρω μας και τους δείχνουμε απλόχερα την αγάπη μας. ‘Όταν μαθαίνουμε να ζούμε είναι όταν διαφοροποιούμαστε από τους άλλους.

Όταν μαθαίνουμε τον τρόπο να ζούμε, είναι η στιγμή που μαθαίνουμε και εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας και την πορεία της ζωής μας Μαθαίνουμε να είμαστε πρωταγωνιστές στη δική μας ζωή, μαθαίνουμε ότι γύρω όλα αλλάζουν και εμείς το ίδιο και μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε. Μαθαίνουμε να ζούμε, όταν νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχουμε και είμαστε γεμάτοι πίστη για όλα όσα έχουμε ακόμη ονειρευτεί και θα ζήσουμε. Ξεχνάμε τον τρόπο να επιβιώνουμε όταν ζούμε το τώρα, όταν αποδεχόμαστε τη ζωή μας και αγαπάμε περισσότερο τους εαυτούς μας.

Για να ζήσουμε, πρέπει να αφήσουμε πίσω μας, όλα όσα μας «έσωσαν» κάποτε και απλά επιβιώναμε και να ξαναρχίσουμε να ζούμε αληθινά!

enallaktikidrasi.com/