Και μετά τις Πανελλήνιες, τι;

Οι εξετάσεις τελείωσαν, οι βαθμοί ανακοινώθηκαν και η τελευταία αγωνία της ανακοίνωσης των βάσεων ολοκληρώθηκε. Κάποιοι μαθητές έλαβαν ευχάριστα νέα περνώντας στην σχολή της επιλογής τους, αλλά πολλοί είναι οι μαθητές που, είτε πέρασαν σε κάποια σχολή που δεν θα ήθελαν είτε δεν πέρασαν σε καμία σχολή.

Ο καλός δάσκαλος σταδιακά καθιστά τον εαυτό του περιττό

Γράφει ο Γιάννης Αραχωβίτης

Ασχολούμαι πάνω από 40 χρόνια με την εκπαίδευση ανθρώπων (παιδιών & ενηλίκων). Και όλα αυτά τα χρόνια με ενοχλεί η ετικέτα του δασκάλου ή του εκπαιδευτή, αν και την χρησιμοποιώ κατά περίπτωση μιας και η λέξη, ως όρος και ιδιότητα, είναι γενικά γνωστός και αποδεκτός.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν με βάση την ανατροφή ισχυρού δεσμού μαθαίνουν την ενσυναίσθηση

Από το βιβλίο: Ανατροφή ισχυρού δεσμού, William Sears & Martha Sears, Εκδόσεις Μάρτης

Η ανατροφή ισχυρού δεσμού μεγαλώνει παιδιά που νοιάζονται.

Επειδή τα παιδιά αντιμετωπίζονται με ευαισθησία από τους γονείς τους, αναπτύσσουν κι εκείνα την ίδια ευαισθησία. Το νοιάξιμο, η προσφορά, η κατανόηση και η ανταπόκριση στις ανάγκες του άλλου αποτελούν χειροπιαστή πραγματικότητα στην οικογένειά τους κι έτσι οι αρετές αυτές γίνονται κομμάτι της προσωπικότητάς τους.

Η ψυχοσωματική ασθένεια προσπαθεί να μας απελευθερώσει από ένα συναίσθημα

Απόσπασμα από το βιβλίο του Philippe Dransart με τίτλο «Η αρρώστια προσπαθεί να με γιατρέψει» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αιώρα 

Ακριβώς όπως και το στρες, η ασθένεια που καταπολεμούμε είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Από τη μία τη θεωρούμε εχθρό, αλλά από την άλλη προσπαθεί να μας θεραπεύσει. Όταν βάζουμε το σώμα μας να μαρτυρήσει την κατάστασή μας, τι συμβαίνει; Θα μας άρεσε να έχουμε ένα μάρτυρα υπεράσπισης στο πλευρό μας, όμως αυτός ο μάρτυρας μετατρέπεται γρήγορα σε δικαστή.

«Ο κληρονόμος»: Μία ταινία μικρού μήκους για το πώς προσδοκίες των άλλων ελέγχουν τη ζωή μας (Βίντεο)

Ένα μικρό αγόρι ζει σύμφωνα με τις προσδοκίες των γονιών του. Χάνει σταδιακά κάθε του χαρά, ενδιαφέρον, χόμπι και τελικά καταλήγει να μην είναι πια ο εαυτός του. Πώς είναι όταν ζούμε σύμφωνα με τις προσδοκίες των άλλων; Πού είναι ο πραγματικός μας εαυτός, η μοναδικότητά μας; Έχουμε κανένα έλεγχο στη ζωή μας, στα όνειρα και στους στόχους μας;