Κρίση Πανικού: Είναι μία κρίση. Τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο

Είναι μία κρίση. Τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο. Είναι μία κρίση. Όπως αυτές που ήρθαν κι έφυγαν, αλλά και αυτές που θα έρθουν και θα φύγουν. Είναι μία κρίση. Αυτή που προκαλείται είτε από έντονο στρες και εσωτερική πίεση, είτε από διαστρέβλωση της πραγματικότητας, τέτοιας που βασίζεται πάνω σε ένα τρομακτικά άσχημο σενάριο, με μικρές έως ασήμαντες λεπτομέρειες να το στηρίζουν. Μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας, που ενώ γνωρίζεις πως η δόση αλήθειας που περιέχει είναι ελάχιστη ή ανύπαρκτη, εκείνη την στιγμή μοιάζει να είναι τόσο αληθινή, μοιάζει να είναι η αρχή και το τέλος σου, ο κόσμος όλος, η μοναδική πραγματικότητα, ένα θέμα υψίστης σημασίας που πρέπει να λυθεί εκείνη την στιγμή.

Πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ο κόσμος μέσα στο μυαλό σου…

Και τότε είναι που αρχίζει. Ταχυπαλμία, ιδρώτας και αυτό το ενοχλητικό σφίξιμο στο κεφάλι και το στέρνο. Μερικές φορές νιώθεις «υπόγειους» «καλυμμένους» χτύπους της καρδιάς. Αλλαγές στον ρυθμό της. Άλλες φορές χτυπά πιο γρήγορα, άλλες πιο αργά, άλλες γρήγορα και μετά αργά. Προσπαθείς να πάρεις βαθιά ανάσα, νομίζοντας πως έτσι θα νιώσεις λίγο πιο ήρεμος, πως έτσι θα την «ξορκίσεις», όμως γρήγορα αντιλαμβάνεσαι πως δεν μπορείς. Και αυτό σε τρομάζει.

Και αν γίνει εντονότερη, μπορεί να σε μουδιάσει. Δεν έχει καμία σχέση με έναν απλό πονοκέφαλο ή μια αδιαθεσία. Είναι μια κατάσταση που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι μέσα αλλά και έξω από το σώμα σου. Πως κοιμάσαι αλλά είσαι και ξύπνιος. Να θες, αλλά να είσαι ανήμπορος να κάνεις κάτι. Οι σκέψεις τρέχουν μόνες τους. Ό,τι χειρότερο μπορείς να φανταστείς είναι εδώ και πετάγεται βίαια στο μυαλό σου από μόνο του. Μοιάζει να έρχεται απειλητικά να εγκατασταθεί, να μείνει, να ριζώσει. Νιώθεις μια έντονη ανάγκη να τρέξεις, να απελευθερώσεις έτσι μεγάλο μέρος της έντασης, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορείς να κάνεις ούτε βήμα. Νιώθεις εγκλωβισμένος.

Κι εδώ είναι που πρέπει να μαζέψεις ό,τι δύναμη σου έχει απομείνει, να εντοπίσεις την πηγή. Τι είναι αυτό που το προκαλεί. Να το εξαφανίσεις, να το βγάλεις από την ζωή σου. Να το εκλογικεύσεις, όσο δύσκολο και αν φαντάζει αυτό. Χρειάζεται να εμπιστευθείς τον εαυτό σου, πως μπορείς να τα καταφέρεις, πως μπορείς να περάσεις μέσα από αυτό που σου συμβαίνει και να βγεις αλώβητος από την άλλη μεριά. Αν δεν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, τότε σου ζητάω να εμπιστευθείς εμένα! Μπορείς να το περάσεις. Ό,τι και αν είναι θα περάσει!Θέλει πραγματικά, δύναμη και την έχεις! Είναι τρομακτική αλλά προσπάθησε όσο μπορείς να μην φοβηθείς.

Δεν είναι εδώ για να σε τρομάξει, είναι εδώ για να σε διδάξει. Να σου δείξει πως το σώμα, η ψυχή και ο ίδιος σου ο εαυτό, κάτι δεν θέλουν, κάτι τους ενοχλεί και τους ενοχλεί πολύ καιρό. Σε σημείο να μην αντέχουν άλλο. Κάτι που για τον οποιονδήποτε λόγο δεν του έχεις δώσει σημασία! Αν θες να σε κατηγορήσεις που δεν το έκανες, θα σου πω δεν ωφελεί. Δεν πειράζει που δεν το έκανες. Γι’ αυτό άλλωστε το μαθαίνεις με αυτόν τον τρόπο.

Σε προκαλώ λοιπόν. Αναζήτησέ το. Δες το. Δώσε την σημασία που θα έπρεπε να είχες δώσει. Μην ξεγελαστείς από το πόσο ασήμαντο μπορεί να φαίνεται. Γι’ άλλους μπορεί να είναι ασήμαντο, για σένα όμως όχι, γι’ αυτό και αντιδράς! Μην αφήσεις να σου πουν τι είναι σημαντικό και τι όχι. Άκου το σώμα σου, άκου την ψυχή σου. Εσύ το περνάς, κανένας έξω από αυτό δεν έχει δικαίωμα να κρίνει ή να κοροϊδέψει αυτό που αισθάνεσαι. Δώσε την άδεια στον εαυτό σου να αποδεχτεί πως για σένα είναι σημαντικό και δεν χρειάζεται να συμφωνήσουν άλλοι σε αυτό.

Βρες το και δώσε τον χρόνο στον εαυτό σου να το αφουγκραστεί, να το κατανοήσει και να το χειριστεί όπως κρίνει καλύτερα. Μην ξεχνάς πως είναι απλά μία κρίση. Τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο. Είναι μία κρίση. Όπως αυτές που ήρθαν και έφυγαν αλλά και αυτές που θα έρθουν και θα φύγουν. Είναι μία κρίση και μου έχω εμπιστοσύνη.

Γράφει ο Γυφτόπουλος Γεώργιος.

enallaktikidrasi.com