Οι θυμωμένοι άνθρωποι προέρχονται από θυμωμένες οικογένειες

Απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ. ΡΟΝ ΠΟΤΕΡ – ΕΦΡΟΝ “Nίκησε το θυμό και την υπερένταση τώρα!”

Η πιο κοινή αιτία του θυμού είναι το θυμωμένο οικογενειακό περιβάλλον. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκνευρίζονται από τους γονείς τους. Μαθαίνουν πότε να εκνευρίζονται, πώς και πόσο. Αυτό λέγεται μίμηση προτύπων.

Σκέψου έξω από το κουτί...

Οι περισσότεροι άνθρωποι, παρόλο που δεν το γνωρίζουν, κοιμούνται. Κοιμούνται όταν γεννήθηκαν, κοιμούνται όταν ζουν, κοιμούνται όταν παντρεύονται, κοιμούνται όταν μεγαλώνουν τα παιδιά τους, κοιμούνται όταν πεθαίνουν χωρίς να ξυπνήσουν ποτέ. Δεν θα φτάσουν ποτέ να κατανοήσουν την ομορφιά και το μεγαλείο που λέγεται ανθρώπινη ύπαρξη.

Οι συνήθειες των χαρούμενων ανθρώπων

Ο Martin Seligman, «πατέρας» της θετικής ψυχολογίας, υποστηρίζει ότι ενώ το 60% της ευτυχίας που νιώθει κανείς καθορίζεται από τα γονίδιά του και το περιβάλλον στο οποίο ζει, το υπόλοιπο 40% εξαρτάται από τον ίδιο!

Το 2004 ο ίδιος είχε περιγράψει τρία διαφορετικά είδη «ευτυχισμένης ζωής»:

·         Την ευχάριστη ζωή, κατά την οποία γεμίζεις το χρόνο σου με όσο περισσότερα πράγματα σου προσφέρουν ευχαρίστηση μπορείς,

·         Τη ζωή της ενασχόλησης/δέσμευσης, κατά την οποία βρίσκεις «ζωή» στη δουλειά σου, στο να είσαι γονιός, στην αγάπη και τον ελεύθερο χρόνο, και

·         Τη ζωή με νόημα, η οποία συνίσταται στο εξής: «να γνωρίζεις ποια είναι τα πιο δυνατά σου σημεία και να τα χρησιμοποιείς στην υπηρεσία κάτι μεγαλύτερου από εσένα τον ίδιο».

Alice Miller: Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Άλις Μίλερ, Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ, εκδ. Ροές.

«Το σώμα ξέρει τι του λείπει, δεν μπορεί να ξεχάσει τις στερήσεις, το κενό είναι πάντα παρόν και περιμένει να γεμίσει.

Από τότε που επέτρεψα στα αισθήματά μου, τα οποία επί μακρόν ήταν εγκλωβισμένα μέσα μου, να εκφραστούν και κατάφερα να τα νιώσω, απελευθερωνόμουν ολοένα και περισσότερο από το παρελθόν μου. Τα αληθινά συναισθήματα δεν αποβάλλονται δια της βίας…

Η κακοποιητική πρακτική του ελεγχόμενου κλάματος και η ανάρρωση

Αν υπάρχει κάτι σίγουρο πριν και κατά την γέννηση μας, είναι η εσωτερική μας ανάγκη για έκφραση και ελευθερία. Ξεκινώντας να υπάρχουμε στην ενδομήτρια ζωή – μέσα από συναίσθηση με το σώμα της μητέρας μας- αλλά και μέσα από την δική μας ατομική ικανότητα να μεταμορφωνόμαστε, δημιουργούμε την πρώτη αίσθηση της ύπαρξης μας. Συναισθανόμαστε, μεταμορφωνόμαστε άρα υπάρχουμε, νιώθουμε, ετοιμαζόμαστε για την πρώτη πράξη ελευθερίας: την γέννηση μας.