Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Το δώρο της ασθένειας


Όλοι μας  πολλές φορές έχουμε σκεφτεί ότι, όταν η ασθένεια «χτυπάει την πόρτα μας», συμβαίνει κάτι καταστροφικό για εμάς, το σώμα μας και τους γύρω μας. Στην πραγματικότητα η σωματική διαταραχή που αντιμετωπίζουμε, είναι μια ευκαιρία για να διερευνήσουμε πιο βαθιά την συναισθηματική μας κατάσταση, τις σκέψεις μας και τη συμπεριφορά μας, προκειμένου να διαπιστώσουμε πώς μπορούμε να επαναφέρουμε τη φυσική αρμονία και ισορροπία.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Ενσυναίσθηση: Ακούμε πραγματικά τα παιδιά μας;


Γράφει η Κρητικού Μαρίνα, Ψυχολόγος Υγείας

Ακούμε πραγματικά και με ενσυναίσθηση τα παιδιά μας ή μπλοκάρουμε τα συναισθήματα τους; Πολλές φορές νομίζουμε ότι ακούμε τα παιδιά μας όταν μας μιλάνε, αλλά είτε άλλες σκέψεις έχουν κατακλύσει το μυαλό μας και ουσιαστικά η προσοχή μας είναι στραμμένη αλλού, είτε εστιάζουμε στο α΄επίπεδο επικοινωνίας (τις λέξεις), χάνοντας την ουσία, το ποια ανάγκη προσπαθεί το παιδί να μας επικοινωνήσει.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Ένα παιδί που δεν το αποδέχτηκαν, τρέχει μια ζωή προκειμένου να φτάσει κάπου


Γράφει η Κατερίνα Κοντογιαννάτου, Ψυχολόγος

Είναι εύκολο να γίνεις γονιός, αλλά είναι δύσκολο να είσαι γονιός. Σ’ αυτή τη φράση ο Βίλχελμ Μπους εσωκλείει σύντομα και περιεκτικά τη δυσκολία – κι ό,τι αυτή προϋποθέτει ή συνεπάγεται- του να είναι κανείς όχι τέλειος, αλλά ένας αρκούντως καλός γονιός. Εξάλλου τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά, κι αυτό είναι κάτι, που χρειάζεται να κρατάμε καλά στο νου μας.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

Οι φωνές που γίναν πλήκτρα


Γράφει η Στέβη Σαμέλη

Και οι φωνές ξεχάστηκαν μέσα στις σελίδες του facebook… έγιναν πλήκτρα πατημένα βιαστικά, διστακτικά, ανυπόμονα, δειλά, μέσα στις ατέλειωτες σελίδες του μεγαλύτερου μέσου κοινωνικής δικτύωσης και των άπειρων επιλογών εικονικής επικοινωνίας.

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Μη βιαστείς να κρίνεις


Γράφει η Άννα Ιωαννίδου

Σε κάθε ζωντανό κύτταρο απευθύνομαι. Σε κάθε κριτή της Ζωής και των παιδιών της. Μη βιαστείς να κρίνεις, Άνθρωπε.

Μη βιαστείς να κρίνεις, κάτι συνδυασμούς από ψηλά τακούνια και φούστες κοντές που περπατούν στο δρόμο. Μην κρίνεις με βία χρόνου, κάτι κεφάλια που έχουν κρεμασμένα επάνω τους, ένα ζευγάρι τεράστιες διόπτρες, κάτι κραγιόν έντονα, κάτι μάτια που αλληθωρίζουν, κάτι στήθη με ανοικτή τη βιτρίνα τους, κάτι δέρματα χρωματισμένα από την κορφή μέχρι το νύχι, κάτι νύχια που φόρεσαν από πάνω τους άλλα νύχια, ψεύτικα.

Βιβλιοθεραπεία: Πώς οι ιστορίες μας στηρίζουν στη διαδρομή προς την επούλωση

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα, όπως άγχος και κατάθλιψη ή πένθος, ορισμένες φορές είναι δύσκολο να ...